El origen del amor

δείτε πως ακριβώς γεννήθηκε η αγάπη!

25/11/2015 by in category Cine, Literatura with 0 and 14
Home > Entradas > Cultura > Cine > EL ORIGEN DEL AMOR

Η γέννηση της αγάπης
El origen del amor

Η Γέννηση της Αγάπης είναι ένα τραγούδι γραμμένο από τον Stephen Trask για τη μουσικοθεατρική παράσταση Hedwig and the Angry Inch και την αντίστοιχη κινηματογραφική ταινία του John Cameron Mitchell. Βασίζεται σε Αριστοφανικούς διαλόγους από το Συμπόσιο του Πλάτωνα.

El origen del amor es una canción escrita por Stephen Trask perteneciente al show musical Hedwig and the Angry Inch y la subsecuente película de John Cameron Mitchell. La letra está basada en la historia de Aristófanes del dialogo El Banquete de Platón.

Κυρίες και κύριοι, βρήκα πρόσφατα
το πρώτο μου ημερολόγιο, από 2 έως 6 χρονών.

ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ 1968

Ήταν πλήρως εικονογραφημένο.
Γυρνώντας τις σελίδες, κατάλαβα ότι
πολλοί μ’ έχουν αγγίζει
μέχρι να φτάσω εδώ απόψε.

Πώς να πω ποιος με άγγιξε περισσότερο;
Ο πατέρας μου, ο Αμερικανός στρατιώτης;
Μήπως η Ανατολικογερμανίδα μητέρα μου;
Παιδεραστή! Ανώμαλε! Φύγε από δω! Έξω!

Όταν η Γη ήταν ακόμα επίπεδη
και τα σύννεφα ήταν φτιαγμένα από φωτιά,
όταν τα βουνά έφταναν ως τον ουρανό
και καμιά φορά ακόμα ψηλότερα…

Στη Γη τριγυρνούσαν άνθρωποι σαν τεράστια κυλιόμενα βαρέλια.
Είχαν τέσσερα χέρια. Είχαν τέσσερα πόδια.
Είχαν δυο πρόσωπα σ’ ένα πελώριο κεφάλι
για να βλέπουν τα πάντα γύρω τους.

Μιλούσαν, καθώς διάβαζαν
και δεν ήξεραν τίποτα για την αγάπη.
Ήταν πριν τη γέννηση της αγάπης.

Τότε υπήρχαν τρία φύλα.
Το ένα, ήταν δυο άντρες, κολλημένοι πλάτη με πλάτη.
Λέγονταν τα Παιδιά του ‘Ηλιου.
Ίδιο σχήμα και μέγεθος είχαν και οι κόρες της Γης.
‘Ηταν δυο γυναίκες σε μια.

Και τα παιδιά του Φεγγαριού.
Ήταν λες και είχες μπήξει ένα πηρούνι σ’ ένα κουτάλι.
Ήταν λίγο Ηλιος και λίγο Γη. Λίγο κόρη και λίγο γιος.
Η γέννηση της αγάπης.

Οι θεοί φοβήθηκαν τη δύναμη και
την απείθειά μας.
Ο Θωρ είπε: «Θα τους σκοτώσω όλους με το σφυρί μου.
Όπως έκανα και με τους γίγαντες».

Αλλά ο Δίας απάντησε: «Άσε καλύτερα εμένα,
Θα τους χωρίσω με τους κεραυνούς μου σαν ψαλίδια,
όπως τότε που έκοψα τα πόδια απ’ τις φάλαινες
και μετέτρεψα τους δεινόσαυρους σε σαύρες».

Έπιασε τους κεραυνούς του,
γέλασε δυνατά και είπε: «Θα τους κόψω στη μέση».
«Θα τους χωρίσω στα δυο».

Και μαζεύτηκαν στον ουρανό τα σύννεφα της καταιγίδας,
κι έγιναν πύρινες σφαίρες.
Και μετά έβρεξε φωτιά από ψηλά.
κεραυνοί απ’ τον ουρανό, σαν κοφτερές λεπίδες μαχαιριού.

Κι έσκισαν τις σάρκες
των παιδιών του ‘Ηλιου, του Φεγγαριού και της Γης.

Τότε, ένας Ινδός θεός έραψε τις πληγές σε μια μικρή οπή,
που την έχουμε στην κοιλιά για να μας θυμίζει
το τίμημα που πληρώσαμε.

Κι ο Όσιρις και οι άλλοι θεοί του Νείλου,
προκάλεσαν μια μεγάλη καταιγίδα,
για να μας σκορπίσει παντού σαν τυφώνας.
Με δυνατό άνεμο και βροχή και μεγάλα παλιρροιακά κύματα
που μας ξέβρασαν μακριά.

Αν δεν είμαστε φρόνιμοι, θα μας κόψουν πάλι στη μέση,
θα χοροπηδάμε εδώ κι εκεί στο ένα πόδι
και θα βλέπουμε μ’ ένα μάτι.

ΑΡΝΗΘΕΙΤΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΙΣΤΕ ΧΑΜΕΝΟΙ

Την τελευταία φορά που σε είδα ήμαστε χωρισμένοι στη μέση.
Με κοίταζες και σε κοίταζα.
Ήσουνα τόσο γνωστός
αλλά δε μπορούσα να σε αναγνωρίσω, είχες αίμα στο πρόσωπό σου.

Εγώ είχα αίμα στα μάτια, αλλά μπορούσα να ορκιστώ
από την έκφρασή σου
πως ο πόνος στην ψυχή σου ήταν ο ίδιος με τον δικό μου.
Είναι ο πόνος που περνάει μέσα από την καρδιά,
τον λέμε αγάπη.

Σφιχταγκαλιαζόμαστε προσπαθώντας να γίνουμε πάλι ένα.
Κάναμε έρωτα.
Μια κρύα σκοτεινή νύχτα πριν από πολύ καιρό,
όταν το δυνατό χέρι του Δία…

Είναι λυπηρό το πώς καταντήσαμε
μοναχικά δίποδα πλάσματα.
Αυτή είναι η ιστορία της αγάπης.

Αυτή είναι η γέννηση της αγάπης.

Damas y caballeros, recientemente encontré
mi primer diario. De 2 a 6 años.

BERLIN ESTE 1968

Estaba completamente ilustrado.
Según desenrrollaba las páginas, me dí cuenta de
que mucha gente me había influido en mi camino
a este escenario esta noche.

¿Cómo puedo decir quién me influyó más?
¿ Mi padre, el soldado americano?
¿ Pudo haber sido mi madre de Alemania del Este?
Pervertido! ¡Fuera! ¡Fuera! ¡Lárgate!

Cuando la Tierra todavía era plana
y las nubes eran de fuego
y la montañas se estiraban hasta el cielo
a veces aún más alto…

La gente vagaba por la Tierra rodando como inmensos barriles
Tenían dos pares de brazos. Tenían dos pares de piernas.
Tenían dos caras mirando desde una cabeza gigante,
así podían ver todo a su alrededor.

Hablaban mientras leían
y nunca supieron nada del amor.
Era antes del origen del amor.

Entonces había tres sexos.
Uno que parecía dos hombres pegados por la espalda.
Se llamaban los hijos del Sol.
Y similares en forma y contorno eran las hijas de la Tierra.
Parecian dos mujeres enrrolladas en una.

Y los hijos de la Luna.
Parecían un tenedor metido en una cuchara.
Eran parte Sol, parte Tierra. Parte hija, parte hijo.
El origen del amor.

Entonces los dioses empezaron a asustarse
de nuestra fuerza y nuestro desafío.
Y Thor dijo «voy a matarlos a todos con mi martillo.
Igual que mate a los gigantes».

Pero Zeus dijo «No, mejor déjame,
usar mis rayos como Tijeras.
como cuando les corté las piernas a las ballenas
y convertí a los dinosaurios en lagartos».

Entonces agarró algunos relámpagos,
soltó una carcajada y dijo, «Los partiré por el medio.
Los cortaré por la mitad».

Y nubes de tormenta se juntaron en lo alto,
se hicieron bolas de fuego.
Y entonces cayó fuego disparado desde el cielo
en relámpagos, como los filos brillantes de un cuchillo,

Rasgando la carne
de los chicos del Sol, de la Luna y de la Tierra.

Y un dios indio cosió la herida como un agujero
y formó nuestros ombligos para recordarnos
el precio que pagamos.

Y Osiris y los dioses del Nilo
formaron una gran tormenta,
y luego un huracán que nos disperse.
En una corriente de viento y lluvia; un mar de olas gigantes
que nos llevaría por delante.

Y si no nos comportamos, nos cortarán otra vez.
Y andaremos por ahí saltando con un solo pie,
mirando con un sólo ojo.

NEGADME Y SEREIS CONDENADOS

La última vez que te vi, acabábamos de partirnos en dos.
Tu estabas mirándome. Yo estaba mirándote.
Tenías algo tan familiara
que no pude reconocer porque tenías sangre en tu cara.

Yo tenía sangre en mis ojos pero podía jurar
por tu expresion
que el dolor en tu alma era el mismo que el mío.
Es el dolor que corta en una línea el corazón,
lo llamamos amor.

Nos abrazamos intentamos volver a estar unidos.
Estábamos haciendo el amor.
Fue en una oscura y fria tarde hace mucho tiempo,
por la poderosa mano de Zeus…

Fue una triste historia cómo nos convertimos
en solitarias criaturas de dos piernas.
La historia del origen del amor.

Ese es el origen del amor.

© griegos aficionados a la lengua española