Apología de Sócrates (Platón)

Apología de Sócrates (Platón)

La Apología de Sócrates se divide en tres partes:
1. Discurso principal[17a-35d]
La propia defensa de Sócrates contra la acusación de Anito, Meleto y Licón.

2. Después del veredicto [35e-38b]
El veredicto: el jurado, sin embargo, lo encuentra culpable por 281 votos a 221.

3. Luego de la sentencia [38c-42a]
La sentencia:360 jueces votaron por la sentencia a muerte, y solo 141 votaron en favor de la multa de 3.000 dracmas.

Y, al final de todo, Sócrates dice:
Pero es ya hora de marcharnos, yo a morir y vosotros a vivir. Quién de nosotros se dirige a una situación mejor es algo oculto para todos, excepto para el dios.

Απολογία Σωκράτους (Πλάτων)

H Απολογία χωρίζεται σε τρία μέρη:
1. Το πρώτο μέρος της απολογίας[17a-35d]
Η κύρια υπερασπιστική γραμμή του Σωκράτη κόντρα στις εναντίον του κατηγορίες από Άνυτο, Μέλητο και Λύκωνα.
2. Μετά την ετυμηγορία [35e-38b]
Η ετυμηγορία: από τους 501 δικαστές, κατα-δικαστικά ψήφισαν οι 280, ενώ αθωωτικά οι 221.
3. Μετά την καταδικαστική απόφαση [38c-42a]
Η τελική απόφαση του δικαστηρίου ήταν η καταδίκη του σε θάνατο με ψήφους 360 έναντι μόνον 141, που αντιπρότειναν χρηματική ποινή 3.000 δραχμών.

Και ο Σωκράτης, κλείνει λέγοντας:
Αλλά τώρα πια είναι ώρα να φύγουμε, εγώ για να πεθάνω, κι εσείς για να ζήσετε. Ποιο από τα δύο είναι το καλύτερο, είναι άγνωστο σε μας. Μόνο ο Θεός το γνωρίζει.

[31c-31e]
Ἲσως ἂν οὖν δόξειεν ἄτοπον εἶναι, ὅτι δὴ ἐγὼ ἰδίᾳ μὲν ταῦτα συμβουλεύω περιιὼν καὶ πολυπραγμονῶ, δημοσίᾳ δὲ οὐ τολμῶ ἀναβαίνων εἰς τὸ πλῆθος τὸ ὑμέτερον συμβουλεύειν τῇ πόλει.
Τούτου δὲ αἴτιόν ἐστιν ὃ ὑμεῖς ἐμοῦ πολλάκις ἀκηκόατε πολλαχοῦ λέγοντος, ὅτι μοι θεῖόν τι καὶ δαιμόνιον γίγνεται [φωνή], ὃ δὴ καὶ ἐν τῇ γραφῇ ἐπικωμῳδῶν Μέλητος ἐγράψατο.
Ἐμοὶ δὲ τοῦτ᾽ ἔστιν ἐκ παιδὸς ἀρξάμενον, φωνή τις γιγνομένη, ἣ ὅταν γένηται, ἀεὶ ἀποτρέπει με τοῦτο ὃ ἂν μέλλω πράττειν, προτρέπει δὲ οὔποτε.
Τοῦτ᾽ ἔστιν ὅ μοι ἐναντιοῦται τὰ πολιτικὰ πράττειν, καὶ παγκάλως γέ μοι δοκεῖ ἐναντιοῦσθαι·
Εὖ γὰρ ἴστε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ ἐγὼ πάλαι ἐπεχείρησα πράττειν τὰ πολιτικὰ πράγματα, πάλαι ἂν ἀπολώλη καὶ οὔτ᾽ ἂν ὑμᾶς ὠφελήκη οὐδὲν οὔτ᾽ ἂν ἐμαυτόν.

[31c-31e]
Quizá pueda parecer extraño que yo privada­mente, yendo de una a otra parte, dé estos consejos y me meta en muchas cosas, y no me atreva en público a subir a la tribuna del pueblo y dar consejos a la ciudad.
La causa de esto es lo que vosotros me habéis oído decir muchas veces, en muchos lugares, a saber, que hay junto a mí algo divino y demónico; esto también lo incluye en la acusación Meleto burlándose.
Está conmigo desde niño, toma forma de voz y, cuando se manifiesta, siem­pre me disuade de lo que voy a hacer, jamás me incita.
Es esto lo que se opone a que yo ejerza la política, y me parece que se opone muy acerta­da­mente.
En efecto, sabed bien, atenienses, que si yo hubiera intenta­do anteriormente realizar actos políticos, habría muerto hace tiempo y no os habría sido útil a vosotros ni a mí mismo.

[31c-31e]
Ίσως λοιπόν να σας φαίνεται παράξενο που, ενώ τριγυρνώντας ανάμεσά σας σας συμβουλεύω ιδιαιτέρως και μιλώ για πολλά πράγματα, δημόσια δεν τολμώ να ανεβώ στο βήμα και μιλώντας στο πλήθος να συμβουλεύσω την πόλη. Αιτία αυτού του πράγματος είναι εκείνο που πολλές φορές ήδη και σε πολλά μέρη με έχετε ακούσει να λέω, ότι υπάρχει μέσα μου κάτι θεϊκό και δαιμόνιο, μια φωνή, αυτό το έγραψε και στην καταγγελία του διακωμωδώντας το ο Μέλητος. Σε μένα λοιπόν αυτό άρχισε να υπάρχει από τότε που ήμουνα παιδί, είναι μια φωνή που ακούω, η οποία, όποτε την ακούω, πάντοτε με αποτρέπει από κάτι που πρόκειται να κάνω, και ποτέ δεν με προτρέπει σε τίποτα. Αυτή είναι που με εμποδίζει να ασχοληθώ με την πολιτική. Και μου φαίνεται ότι κάνει πάρα πολύ καλά. Γιατί να το ξέρετε καλά, άνδρες Αθηναίοι. Αν εγώ από παλιά είχα επιχειρήσει να ασχοληθώ με την πολιτική, από παλιά θα είχα αφανισθεί και ούτε εσάς θα είχα ωφελήσει σε τίποτα, ούτε τον εαυτό μου.

La Cicuta

La cicuta (Conium maculatum L.) es una planta de las más venenosas del reino vegetal. La palabra cicuta se deriva del griego konas: girar sobre, en referencia al estado vertiginoso que produce su intoxicación.
En la Grecia Clásica se empleaba como método de ejecución, forzando a beber a los condenados a muerte una mezcla de vino y extracto de cicuta previamente machacada. Después de la ingesta se les obligaba a dar un paseo para que el veneno actuará con más rapidez. Los síntomas de cituta son la parálisis comenzando por los miembros inferiores, bruscos episodios como nauseas, vómitos, diarreas, convulsiones, y al final, la muerte por asfixia.

Κώνειον το στικτόν

Το κώνειον το στικτόν (Conium maculatum L.) είναι ένα από τα πιο δηλητηριώδη φυτά. Οφείλει την ονομασία του στο ρήμα «κωνάω», που σημαίνει «περιστρέφω» (αρχ. ελλ. παράγωγο «κώνος» = σβούρα), λόγω της κατάστασης ιλίγγου και παράλυσης που επιφέρει η δηλητηρίαση.
Στην Αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούνταν ως μέθοδος εκτέλεσης θανατοποινιτών, που αναγκάζονταν να πίνουν ένα μίγμα κρασιού και εκχυλίσματος κωνείου. Για να δράσει συντομότερα το δηλητήριο, μετά την πρόσληψή του, υποχρεώνονταν να σηκωθούν και να περπατήσουν για λίγο. Τα συμπτώματα από τη λήψη κώνειου, είναι παράλυση που ξεκινά από τα κάτω άκρα, αιφνίδια επεισόδια, όπως ναυτία, έμετος, διάρροια, επιληπτικές κρίσεις, με τελική κατάληξη το θάνατο από ασφυξία.

Sócrates: Porque he oído que hay que morir en un silencio ritual. Conque tened valor y mantened la calma.
Y nosotros, al escucharlo, nos avergonzamos y contuvimos el llanto. Él paseó, y cuando dijo que le pesaban las piernas, se tendió boca arriba, pues así se lo había aconsejado el individuo. Y al mismo tiempo el que le había dado el veneno lo examinaba, tomándole de rato en rato los pies y las piernas, y luego, aprentándole con fuerza el pie, le preguntó si lo sentía, y él dijo que no. Y después de esto hizo lo mismo con sus pantorrillas, y ascendiendo de este modo nos dijo que se iba quedando frío y rígido. Mientras lo tanteaba nos dijo que, cuando eso le llegara al corazón, entonces se extinguiría.

Ya estaba casi fría la zona del vientre cuando descubriéndose, pues se había tapado, nos dijo, y fue lo último que habló:
– Critón, le debemos un gallo a Asclepio. Así que págaselo y no lo descuides.
– Así se hará, dijo Critón. Mira si quieres algo más.

Pero a esta pregunta ya no respondió, sino que al poco rato tuvo un estremecimiento, y el hombre lo descubrió, y él tenía rígida la mirada. Al verlo, Critón le cerró la boca y los ojos…

Σωκράτης: Έχω ακούσει μάλιστα ότι πρέπει να τελειώνει κανείς με ευχές και καλά λόγια. Ησυχάστε λοιπόν και φανείτε δυνατοί. Κι εμείς, όταν τον ακούσαμε, νιώσαμε ντροπή και συγκρατήσαμε τα δάκρυα. Εκείνος, αφού έκανε μια βόλτα, επειδή, είπε, βάρυναν τα πόδια του, ξάπλωσε ανάσκελα, γιατί έτσι του συνέστησε ο άνθρωπος, που συνάμα τον έπιανε κι εξέταζε κάθε λίγο τις πατούσες και τα πόδια του. Έπειτα, αφού πίεσε δυνατά την πατούσα του, τον ρώτησε αν το αισθανόταν. Εκείνος είπε όχι. Στη συνέχεια τις κνήμες κι ανεβαίνοντας προς τα πάνω μας έκανε να καταλάβουμε ότι πάγωνε κι ότι η ακαμψία είχε αρχίσει. Τον έπιασε πάλι κι είπε ότι όταν φτάσει μέχρι την καρδιά, τότε θα φύγει ο Σωκράτης. Ήδη είχε αρχίσει να παγώνει το σώμα του γύρω από το υπογάστριο. Κι εκείνος αποκαλύπτοντας το πρόσωπό του που το είχε ήδη καλύψει μ’ ένα μαντήλι, είπε το τελευταίο που βγήκε από το στόμα του:
– Χρωστάμε, Κρίτωνα, ένα κόκορα στον Ασκληπιό. Να του τον δώσετε, μην το αμελήσετε.
– Εντάξει, είπε ο Κρίτων. Μήπως θες τίποτε άλλο;
Στην ερώτηση του Κρίτωνα δεν απάντησε πια. Μετά από λίγο όμως σάλεψε, κι ο άνθρωπος τον ξεσκέπασε. Εκείνος είχε στυλώσει το βλέμμα. Βλέποντάς τον ο Κρίτων, το έκλεισε το στόμα και τα μάτια…