El Principito

επειδή και οι μεγάλοι ήταν κάποτε παιδιά

09/01/2017 by in category Literatura with 0 and 4
Home > Entradas > Cultura > Literatura > EL PRINCIPITO

Adiós, dijo el zorro. He aquí mi secreto, que no puede ser más simple: sólo con el corazón se puede ver bien; lo esencial es invisible para los ojos.

Lo esencial es invisible para los ojos, repitió el principito para acordarse.

Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου, δε θα μπορούσε να ‘ναι πιο απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.

Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.

Κεφάλαιο 1

Όταν ήμουν ακόμη έξη χρονών, είδα μια υπέροχη ζωγραφιά σ’ ένα βιβλίο για το παρθένο δάσος, που είχε τον τίτλο «Αληθινές Ιστορίες». Έδειχνε ένα τεράστιο φίδι, ένα βόα, που καταβρόχθιζε κάποιο αγρίμι. Να ένα αντίγραφο κείνης της ζωγραφιάς. [a]

Στο βιβλίο έγραφε: «Οι βόες καταπίνουν τη λεία τους ολόκληρη, χωρίς να τη μασήσουν. Ύστερα, καθώς δε μπορούν πια να κουνηθούν, βυθίζονται σε ύπνο για έξη μήνες μέχρι να χωνέψουν».

Στοχάστηκα τότε πολύ πάνω στις περιπέτειες στη ζούγκλα και –με τη σειρά μου– πέτυχα να σκαρώσω την πρώτη μου ζωγραφιά, μ’ ένα χρωματιστό μολύβι. Τη ζωγραφιά υπ’ αριθμόν 1. Ήταν κάπως έτσι: [b]

Έδειξα το αριστούργημά μου σε μερικούς μεγάλους και τους ρώτησα αν τους φόβιζε. Εκείνοι μου απάντησαν: «Γιατί να μας φοβίσει ένα καπέλο;»

Το σχέδιό μου βέβαια δεν έδειχνε ένα καπέλο. Έδειχνε ένα βόα που χώνευε έναν ελέφαντα. Τότε κι εγώ ζωγράφισα την εσωτερική μεριά του βόα, για να μπορέσουν οι μεγάλοι να καταλάβουν. Πάντα τους χρειάζονται εξηγήσεις για να καταλάβουν. Η ζωγραφιά μου υπ’ αριθμόν 2 ήταν κάπως έτσι: [c]

Οι μεγάλοι με συμβούλευσαν να παρατήσω τις ζωγραφιές με τους βόες –από έξω ή από μέσα– και ν’ ασχοληθώ καλύτερα με τη γεωγραφία, την ιστορία, την αριθμητική και τη γραμματική. Έτσι, στα έξη μου χρόνια, εγκατέλειψα μια λαμπρή καριέρα ζωγράφου.
.

Είχα απογοητευθεί από την αποτυχία της ζωγραφιάς μου υπ’ αριθμό 1 και της ζωγραφιάς μου υπ’ αριθμό 2. Από μόνοι τους οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν ποτέ τίποτε κι’ είναι πολύ κουραστικό για τα παιδιά να τους δίνουν κάθε φορά εξηγήσεις.

Αναγκάστηκα λοιπόν, να διαλέξω ένα άλλο επάγγελμα κι έτσι έμαθα να οδηγώ αεροπλάνο. Λίγο-πολύ πέταξα παντού, σ’ όλο τον κόσμο. Και η γεωγραφία –είναι αλήθεια– πολύ μου χρησίμευσε. Μπορούσα να ξεχωρίσω με την πρώτη ματιά την Κίνα από την Αριζόνα. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο όταν τυχαίνει να ‘χεις χάσει το δρόμο σου, τη νύχτα.

Έτσι, στη ζωή μου, γνωρίστηκα με χίλιους δυο ανθρώπους σοβαρούς. Πέρασα χρόνια και χρόνια με μεγάλους και μάλιστα τους έζησα από πολύ κοντά. Ωστόσο, αυτό δεν καλυτέρεψε και πολύ τη γνώμη μου για την αφεντιά τους.

Όταν κάποτε τύχαινε να συναντήσω κάποιον που μου φαινόταν ότι του έκοβε κάπως περισσότερο, πειραματιζόμουν πάνω του με τη ζωγραφιά υπ’ αριθμόν 1 που την είχα πάντα μαζί μου. Ήθελα να ξέρω αν πραγματικά έβλεπε πέρα από τη μύτη του. Μα εκείνος πάντα μου απαντούσε: «Είναι ένα καπέλο».

Κι εγώ τότε δεν του μιλούσα ούτε για βόες, ούτε για παρθένα δάση και γι’ αστέρια. Γινόμουν σαν κι αυτόν και του μιλούσα για μπριτζ, για γκολφ, για πολιτική και για γραβάτες. Κι ο μεγάλος έδειχνε πολύ ευχαριστημένος που είχε γνωρίσει έναν άνθρωπο τόσο λογικό…

Capítulo I

Cuando yo tenía seis años vi en un libro sobre la selva virgen que se titulaba «Historias vividas», una magnífica lámina. Representaba una serpiente boa que se tragaba a una fiera. Esta es la copia del dibujo. [a]
.

En el libro se afirmaba: «La serpiente boa se traga su presa entera, sin masticarla. Luego ya no puede moverse y duerme durante los seis meses que dura su digestión».

Reflexioné mucho en ese momento sobre las aventuras de la jungla y a mi vez logré trazar con un lápiz de colores mi primer dibujo. Mi dibujo número 1 era de esta manera: [b]
.

Enseñé mi obra de arte a las personas mayores y les pregunté si mi dibujo les daba miedo. ¿por qué habría de asustar un sombrero? – me respondieron.

Mi dibujo no representaba un sombrero. Representaba una serpiente boa que digiere un elefante. Dibujé entonces el interior de la serpiente boa a fin de que las personas mayores pudieran comprender. Siempre estas personas tienen necesidad de explicaciones. Mi dibujo número 2 era así: [c]

Las personas mayores me aconsejaron abandonar el dibujo de serpientes boas, ya fueran abiertas o cerradas, y poner más interés en la geografía, la historia, el cálculo y la gramática. De esta manera a la edad de seis años abandoné una magnífica carrera de pintor.

Había quedado desilusionado por el fracaso de mis dibujos número 1 y número 2. Las personas mayores nunca pueden comprender algo por sí solas y es muy aburrido para los niños tener que darles una y otra vez explicaciones.
.

Tuve, pues, que elegir otro oficio y aprendía pilotear aviones. He volado un poco por todo el mundo y la geografía, en efecto, me ha servido de mucho; al primer vistazo podía distinguir perfectamente la China de Arizona.
Esto es muy útil, sobre todo si se pierde uno durante la noche.
.

A lo largo de mi vida he tenido multitud de contactos con multitud de gente seria. Viví mucho con personas mayores y las he conocido muy de cerca; pero esto no ha mejorado demasiado mi opinión sobre ellas.

Cuando me he encontrado con alguien que me parecía un poco lúcido, lo he sometido a la experiencia de mi dibujo número 1 que he conservado siempre. Quería saber si verdaderamente era un ser comprensivo. E invariablemente me contestaban siempre: «Es un sombrero».

Me abstenía de hablarles de la serpiente boa, de la selva virgen y de las estrellas. Poniéndome a su altura, les hablaba del bridge, del golf, de política y de corbatas. Y mi interlocutor se quedaba muy contento de conocer a un hombre tan razonable…

Lo que hace más importante a tu rosa, es el tiempo que tú has perdido con ella.

Αυτό που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό για σένα είναι ο χρόνος που αφιέρωσες σ’ αυτό.

_ Antoine de Saint-Exupéry (1900-1944)

Γάλλος συγγραφέας, γνωστός στο ευρύ κοινό από το βιβλίο του Ο Μικρός Πρίγκιπας, το οποίο μεταφράστηκε σε 250 γλώσσες και έρχεται τρίτο σε πωλήσεις βιβλίο στην παγκόσμια ιστορία, μετά από τη Βίβλο και το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ.

Ο Μικρός Πρίγκιπας γράφηκε μεν για παιδιά, αλλά είναι ένα αρκετά φιλοσοφημένο έργο, ένα συμβολικό παραμύθι το οποίο κατακρίνει και ειρωνεύεται τον κόσμο των μεγάλων. Ο αναγνώστης του βρίσκει ομοιότητες με τον ίδιο του τον εαυτό και ταυτίζεται με το μικρό πριγκιπόπουλο που ταξιδεύει σε άλλους πλανήτες αναζητώντας το αληθινό νόημα της ζωής. Τα σκίτσα που συνοδεύουν την έκδοση είναι δικά του.

Επαγγελματίας πιλότος από τα 26 του και από τους πρωτοπόρους των υπερατλαντικών πτήσεων, εξαφανίστηκε με το αεροπλάνο του το 1944, ανοιχτά της Κορσικής, ενώ εκτελούσε πολεμική αποστολή κυνηγώντας γερμανικά καταδιωκτικά.

© griegos aficionados a la lengua española